We can't keep calm... they're getting married.

Bron: www.vandale.be

Toen vorig jaar in mei mij via een roze puzzel werd gevraagd of ik getuige wilde zijn had ik geen flauw idee waar ik ja tegen zei. Ja, tegen het aanwezig zijn op een bruiloft. Ja, tegen het zetten van een handtekening. Ja, tegen het getuigen dat ik geloof in de liefde tussen twee mensen.

Wat ik mij niet realiseerde, en wat de Dikke van Dale ook niet vermeldt is dat ik enkele maanden geleden ineens prachtige kaarten mee aan het vouwen was, dat ik een vrijgezellenfeest zou plannen waar de bruid al maanden naar vraagt en wat een hele opgave is om daar niets over te zeggen (maar ó zo leuk). Dat ik als vanzelf de 'wedding jitters' kreeg en dat ik het paar overrompelde dingen die ik tegenkwam op Pinterest en Facebook. Over tips wat je vooral niet moet doen voor de foto's, tips waarvan je wenste dat je ze voor je bruiloft had geweten, foto's van mogelijke ornamenten voor bovenop de taart, maar uiteraard ook sarcasme over mogelijk schoeisel voor de bruid.

Bron: etsy.com

Met nog enkele weken te gaan begint de tijd te dringen. De kleren zijn gekocht, Mijn jurk hangt aan de kast (er moet nog een boutje overheen), het overhemd van vriendlief moet nog gewassen en gestreken worden, de te lezen tekst moet nog geoefend worden, die vrijgezellendag moet nog verder voorbereid worden. Het draaiboek is af. Soms vind ik het jammer dat ze niet zo over de top Amerikaans trouwen, anderzijds vind ik het nu al goed genoeg. Ik kijk enorm uit naar de dag zelf. Of beter gezegd, wij kijken met zijn allen enorm uit naar de dag zelf. Mijn telefoon telt samen met mij af. Telt af naar een dag vol liefde, adrenaline, spanning maar bovenal een dag vol feest.