Reizen met de trein en epilepsie - open brief
In het kader van Purple day werd onderstaande open brief op maandagavond 26 maart verspreid naar de geadresseerden en pers. Voel je vrij om de brief verder te delen.
Voor mobiliteit
Geachte meneer François Bellot, Minister van mobiliteit
Geachte meneer Ben Weyts, Minister van Mobiliteit
Geachte mevrouw Sophie Dutordoir, CEO NMBS
Voor gezondheid en gelijke kansen
Geachte mevrouw Maggie De Block, Federaal Minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid
Geachte mevrouw Zuhal Demir Staatssecretaris voor Armoedebestrijding, Gelijke Kansen, Personen met een beperking
Geachte mevrouw Liesbeth Homans, Viceminister-president van de Vlaamse Regering, Vlaams minister van Gelijke Kansen
Geachte meneer Jo Vandeurzen Vlaams minister van Welzijn, Volksgezondheid en Gezin
Geachte meneer Jean-Pierre Van Baelen, voorzitter van het Vlaams Agentschap voor Personen met een Handicap
In België heeft 1 op de 100 mensen epilepsie. Dit betekent dat statistisch gezien iedereen iemand kent met epilepsie. 35% van de mensen met epilepsie krijgt de aanvallen niet onder controle met medicatie.
Epilepsie is iets dat iedereen kan overkomen op elk moment in je leven. Het krijgen van een eerste aanval en eventueel volgende is iets waar je niets aan kunt doen. In velen gevallen is de oorzaak van de epilepsie niet vast te stellen. De controle is op elke manier vertrokken.
Veel mensen met epilepsie mogen, bij wet bepaald (B.S. 15/09/2010, K.B. tot wijziging van het K.B. van 23/3/1998 betreffende het rijbewijs) geen auto rijden. Dit is volledig begrijpelijk. Niemand wil, omwille van controleverlies over het lichaam (hoe groot of hoe klein ook), de oorzaak zijn van een ongeluk. Voor sommige is het iets waar ze mee opgroeien en wat ze accepteren. Voor sommige blijft het een terugkerend gemis, iets dat je niet kunt doen omdat je lichaam niet wil. En voor sommige is het een onafhankelijkheid die ze van de een op de andere dag kwijt raken. Hoe je het ook draait of keert, het maakt ons afhankelijk van mensen om ons heen en van het openbaar vervoer.
En net bij dat openbaar vervoer knelt het schoentje. Op de website van de NMBS staat dat blinden en slechtzienden gratis in tweede klas mogen reizen na voorleggen van bewijs.
Deze kortingsregeling is volledig terecht. Ook deze groep mag immers bij wettelijke bepaling, en logisch nadenken, niet rijden. Échter, zij mogen gratis met de trein en mensen met epilepsie niet. Mensen met epilepsie betalen volle prijs.
Het moeten betalen van de volle prijs is een belemmering in de mobiliteit voor velen met epilepsie. Dit is in strijd met de op 15 september 2011 goedgekeurde Epilepsie Verklaring van het Europees Parlement van 15 september 2011 inzake epilepsie. Deze verklaring vraagt om dezelfde kwaliteit van leven op het gebied van onderwijs, tewerkstelling, transport en gezondheid voor mensen met epilepsie.
Voor mobiliteit
Geachte meneer François Bellot, Minister van mobiliteit
Geachte meneer Ben Weyts, Minister van Mobiliteit
Geachte mevrouw Sophie Dutordoir, CEO NMBS
Voor gezondheid en gelijke kansen
Geachte mevrouw Maggie De Block, Federaal Minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid
Geachte mevrouw Zuhal Demir Staatssecretaris voor Armoedebestrijding, Gelijke Kansen, Personen met een beperking
Geachte mevrouw Liesbeth Homans, Viceminister-president van de Vlaamse Regering, Vlaams minister van Gelijke Kansen
Geachte meneer Jo Vandeurzen Vlaams minister van Welzijn, Volksgezondheid en Gezin
Geachte meneer Jean-Pierre Van Baelen, voorzitter van het Vlaams Agentschap voor Personen met een Handicap
In België heeft 1 op de 100 mensen epilepsie. Dit betekent dat statistisch gezien iedereen iemand kent met epilepsie. 35% van de mensen met epilepsie krijgt de aanvallen niet onder controle met medicatie.
Epilepsie is iets dat iedereen kan overkomen op elk moment in je leven. Het krijgen van een eerste aanval en eventueel volgende is iets waar je niets aan kunt doen. In velen gevallen is de oorzaak van de epilepsie niet vast te stellen. De controle is op elke manier vertrokken.
Veel mensen met epilepsie mogen, bij wet bepaald (B.S. 15/09/2010, K.B. tot wijziging van het K.B. van 23/3/1998 betreffende het rijbewijs) geen auto rijden. Dit is volledig begrijpelijk. Niemand wil, omwille van controleverlies over het lichaam (hoe groot of hoe klein ook), de oorzaak zijn van een ongeluk. Voor sommige is het iets waar ze mee opgroeien en wat ze accepteren. Voor sommige blijft het een terugkerend gemis, iets dat je niet kunt doen omdat je lichaam niet wil. En voor sommige is het een onafhankelijkheid die ze van de een op de andere dag kwijt raken. Hoe je het ook draait of keert, het maakt ons afhankelijk van mensen om ons heen en van het openbaar vervoer.
En net bij dat openbaar vervoer knelt het schoentje. Op de website van de NMBS staat dat blinden en slechtzienden gratis in tweede klas mogen reizen na voorleggen van bewijs.
Deze kortingsregeling is volledig terecht. Ook deze groep mag immers bij wettelijke bepaling, en logisch nadenken, niet rijden. Échter, zij mogen gratis met de trein en mensen met epilepsie niet. Mensen met epilepsie betalen volle prijs.
Het moeten betalen van de volle prijs is een belemmering in de mobiliteit voor velen met epilepsie. Dit is in strijd met de op 15 september 2011 goedgekeurde Epilepsie Verklaring van het Europees Parlement van 15 september 2011 inzake epilepsie. Deze verklaring vraagt om dezelfde kwaliteit van leven op het gebied van onderwijs, tewerkstelling, transport en gezondheid voor mensen met epilepsie.
België heeft deze verklaring mee ondertekend. Toch zijn de huidige vervoersmogelijkheden voor mensen met epilepsie die geen rijbewijs hebben ondermaats voor de begrippen gelijke kwaliteit van leven. Hier ligt zeker ook een kans voor het Vlaams Agentschap voor Personen met een Handicap (VAPH). Voor hen is epilepsie, an sich, geen handicap. Velen zullen het eens zijn omdat aan handicap een zwaar label hangt. Dit verandert echter als we kijken op de website van het VAPH.
Kortom: zowel het Europees Parlement als het VAPH zijn voor gelijke kansen en voor gelijke participatie aan de maatschappij. Door het gebrek aan rijbewijs staan wij al enkele treden lager. In tegenstelling tot andere kortingsdoelgroepen krijgen wij noch de erkenning noch de korting. En bijgevolg worden we nog enkele treden naar beneden geplaatst.
Met vriendelijke groeten
Leonieke Kalkman
Reacties
Een reactie posten