Kinderen? Nee, bedankt! - Bewust Kinderloos I

Je bent een vrouw van 32 en je wilt wat. Een huis, een job, een tuin, hond en kinderen. *buzzer voor fout antwoord klinkt in de oren*

Ik wil, of eigenlijk wij willen, dus geen kinderen. Wij willen ze niet kweken, adopteren en plegen. Wij willen eventueel op ze passen. In het kader van 'lief, klein en van een ander en na korte tijd weer terug te geven'.

Bron: The book stops here

Bewust kinderloos, het is niet nieuw of van deze tijd. Wat wel steeds vaker voorkomt is dat mensen, vrouwen, er opener over zijn. Dat ze met een zelfverzekerde mening de kindhebbende massa tegemoet treden. Hun keuze verdedigend.



Let op, ik haat kinderen niet. Haten is immers zo'n groot woord. We kijken eens wat het Van Dale over haat te zeggen heeft.

haat (de; m)1gevoel van diepe afkeer: haat koesteren; blinde haat fel en onredelijk; haat en nijd grote onmin; haat zaaien aanzetten tot haat


Ik kan genieten van de logica van jonge kinderen, van de eerste lachjes van baby's en ik geniet zelfs van de opstandigheid die pubers vertonen tegenover hun ouders. Zolang ik er zelf maar niets mee te maken heb. 😊

Waarom ik dan bewust kinderloos blijf? Laat me beginnen te zeggen dat het niets met mijn lichaam te maken heeft. Persoonlijk vind ik dat als je liefde uit je vagina perst dat je de gevolgen die je lichaam eraan ondervindt dan ook maar moet accepteren. Daarnaast heb ik nu ook geen strak, striemloos lichaam. Haha.

De wereldbol

De wereldbol is overvol. Er zijn bijna 7,5 miljard inwoners wat neer komt op 51,47 inwoners per km². Dat klinkt misschien dik ok, maar dat is het niet. Al is het alleen maar omdat er stukken van de aarde onbewoonbaar zijn. Wegens te koud, te warm, te bebost of juist ongeschikte grond voor gewassen. Eigenlijk komt in de laatste zin het grootste probleem naar voren. Op zich zijn we niet met te veel mensen. We zijn slecht, te slecht, in het distribueren van onze levensmiddelen. Overigens heb ik daar ook geen oplossing voor.

Bron: https://medium.com/@joshuashawnmichaelhehe

Shitwereld

Overal om ons heen schieten de milieubeschermende verenigingen als paddenstoelen uit de grond. Fantastisch natuurlijk maar persoonlijk ben ik eerder van het voorkomen dan genezen. En dan nog maar te zwijgen over de politiek. Politici zwaaien met hun armen in de lucht, hopend dat hun beslissingen als goede aanschouwd worden. Dat hun beslissingen de wereld verbeteren en stemmen winnen. 

Vrijheid, blijheid, gevangenschap

Als ik met vakantie wil gaan, vraag ik vrij pak ik mijn koffer en vertrek ik. Uiteraard als mijn portemenee het toelaat. Als we 's ochtends zin hebben vertrekken we naar Disneyland. Als we 's ochtends opstaan kunnen we dat op eigen tempo doen zonder ons te buigen over koters die aangekleed moeten worden, moeten eten en naar school gebracht dienen te worden. Gewoon relaxed opstaan, wassen, aankleden, hondje doen, ontbijten en vertrekken.

Ik moet er niet aan denken dat bij alles wat je doet je moet denken aan de voedingen en de slaapjes van het zuigende huilende mini-mens. Of rekening houden met alle hobby-activiteiten van de kinderen eenmaal ze wat ouder worden.

Sociaal leven? 

Er is ook een nadeel aan een kindloos leven als 31-jarige vrouw. Je bent 1 van de weinige. 1 van de weinige die niet aan de schoolpoort staat. 1 van de weinige die geen rekening hoeft te houden met een minimens en haar/zijn/* ritme, 1 van de weinig wiens leven niet draait om schoolroosters, hobbylessen, sportwedstrijden en vakanties.

Daarnaast krijgen veel leeftijdsgenoten wel kinderen, planten zij zich wel voort. Elk met hun eigen redenen en gevoelens. En dat is ok. Maar het zorgt er wel voor dat de levens niet volledig meer matchen. Vriendschappen verwateren. Vergaan zelfs. En nieuwe aangaan is om diezelfde reden echt geen evidentie. 

Als kinderloze vrouw, als kinderloos koppel is het dan van tijd tot tijd best eenzaam.

Bron: Ladyclever.com

Rammelende eierstokken

Lange tijd gingen mensen er nog van uit dat mijn eierstokken nog wel gingen rammelen, dat mijn baarmoeder nog wel nood zou hebben aan vulling en dat ik echt wel een kleine minimens de wereld op zou willen persen. Mijn naaste omgeving weet inmiddels beter. Soms na harde overtuiging tijdens een goed gesprek en soms gewoon omdat ze me goed genoeg kennen. 

Toch blijven er mensen die het niet begrijpen, die me het gevoel geven dat ik mij moet verantwoorden voor een gevoel. We gaan inmiddels langzaam naar de twintiger jaren van de 21e eeuw, is het dan gek dat ik verwacht dat ik mij hiervoor niet meer hoef te verantwoorden. Dat ik mag voelen wat ik voel en dat ik mag doen wat ik wil zolang ik daar anderen niet mee kwets. 

Liefs Leonieke
Volg mij nu ook op Facebook - Twitter - Instagram