Bewust is niet vrijwillig - Bewust kinderloos III

De afgelopen maanden zijn er in mijn gedachten veel evoluties geweest als het gaat over het bewust kinderloos zijn. In Kinderen? Nee, bedankt schreef ik eerder al waarom Olivier en ik geen kinderen willen. Die tekst gaat vooral over praktische redenen. Hij belicht echter weinig de gevoelskant. De emotionele redenen om geen kinderen te willen. Daarom schreef ik begin augustus een brief aan mijn ongeboren kind. Een brief die ongelooflijk veel pageviews kreeg maar blijkbaar nu enkele maanden later nog veel meer losmaakt. 

Enkele weken geleden sprak ik met een mevrouw, ook een flink medisch dossier, over het wel of niet hebben van een kinderwens. Het wel of niet bewust kinderloos blijven. En ik gaf aan dat ik de laatste maanden een proces doorging met betrekking tot het wel of geen kinderen willen maar ondertussen een flink medisch dossier hebben. Zij zei mij toen: wacht maar, je eierstokken gaan nog wel rammelen, ik geloofde dat ook niet toen ze me dat vertelde maar het gebeurt en je gaat het moeilijk krijgen. 

En ik kreeg het moeilijk, gisteren. Ineens had ik een openbaring. Veel van onze sociale activiteiten zijn gebaseerd op de kalenders van kinderen. Ons verlof tijdens schoolvakanties is moeilijk omdat wij zelf geen kinderen hebben, op vakantie gaan met ouders is moeilijk omdat er rekening gehouden moet worden met vakanties, examens, sport-, en artistieke activiteiten. En sommige dingen kunnen we begrijpen (je haalt je kind niet buiten de vakanties van school voor een korte vakantie) maar sommige dingen begrijpen we niet. Het gaat hier niet om pedagogische beslissingen. Het gaat hier niet om een kind wel of niet laten huilen, katoenen luiers of wegwerpluiers. Dat zijn beslissingen die ik mijn moeder heb zien maken en waar ik mij behoorlijk goed in kan inleven. Het gaat hier om beslissingen die onze agenda beïnvloeden.

Maar dat is toch logisch is misschien de gedachte? Als je kijkt naar het oeroude beeld dat kinderen een standaard iets zijn wel. Maar kinderen zijn geen standaard onderdeel van ons gezin. En zullen dat ook nooit zijn. Heel bewust hebben we geen kinderen. Bewust staat echter niet in alle gevallen gelijk aan vrijwillig. Ook niet als we geen vruchtbaarheidsbehandeling hebben gedaan. Want als je die ondergaat snappen mensen wel dat je een wens hebt.

Natuurlijk begrijp ik dat het leven van vele gezinnen om de kinderen draait, om de agenda van de kinderen. Bij ons is dat bewust niet zo. Maar als je me vraagt of ik geen kinderen zou hebben (biologisch, adoptie of pleeg)  als ik, wij, gezond zouden zij dan kan ik daar absoluut geen nee op zeggen. En dat is niet erg. Het is niet erg dat bewust niet hetzelfde is als vrijwillig. Het zou echter wel heel fijn zijn als mensen mét kinderen wel eens zouden beseffen dat bewust niet hetzelfde als vrijwillig. Dat het voor mij niet altijd even leuk is om naar een afspraak te gaan die gebaseerd is op de agenda van een kind. 

Heel bewust heb ik geen afbeeldingen bij deze post geplaatst. Momenteel voel ik alleen maar een knoop in mijn buik, tranen die prikken en vermoeidheid van tranen die reeds al gerold hebben. 

Aan hen in mijn situatie: je bent niet alleen. 

Aan hen tegenover mijn situatie: er zit zoveel meer achter het bewust kinderloos zijn.

Liefs Leonieke Volg mij nu ook op Facebook - Twitter - Instagram