OLE Benoveert - I

Wow, waar is de tijd dat mijn vingers voor deze blog over het toetsenbord gleden? Waar is de tijd dat het belangrijkste in mijn leven bestond uit het verkondigen dat ik epilepsie heb? Dat ik daar goed mee kan leven? Dat mijn operatie mij een 2e leven gaf. De tijd kwam, was en lijkt te zijn geweest. Ze maakte me sterker en maakte plaats voor andere prioriteiten. 

Prioriteiten waar ik nu meer energie in wil steken en waar ik met dank aan mijn operatie ook meer energie in kan steken. In juli 2017 schreef ik reeds een blog over onze woonsituatie. Over hoe we gingen verhuizen naar een casco. Op het moment dat die post online ging, stond ons huis nog niet op de markt. Dat gebeurde een paar dagen later. 

Mijn schoonzus had prachtige foto's gemaakt, het was schoon, opgeknapt, Max-vrij en van tijd tot tijd hadden we kijkers. In november ontvingen we een verkoopovereenkomst. Wij blij, nieuwe kopers blij, makelaar blij (die had 2 huizen verkocht) en banken blij (die hadden 2 hypotheken aan de mens gebracht). Maar onze vreugde kwam te vroeg. De kandidaat-kopers bleken op de zwarte lijst van de bank te staan en konden dus geen lening krijgen. We waren enorm opgelucht dat wij onze hypotheek nog niet getekend hadden. Maar wat dan? Die mooie casco kon niet op ons blijven wachten, de kandidaat-kopers kwamen niet met bussen aan om in ons huis te kopen en over onze makelaar waren we niet laaiend enthousiast. 

Begin 2018 vertrokken we op vakantie en hebben ons daar nog eens over de hele kwestie gebogen. Inmiddels hadden we al een half jaar een makelaar, stond ons huis al een half jaar te koop en zonder echte vooruitgang. Eind februari 2018 zaten we rond de tafel met mijn schoonouders voor Olivier zijn verjaardag en evalueerden we de hele situatie nog eens. Waarom willen we hier weg vroegen we ons opnieuw af? De trappen zijn erg stijl en smal (bieden op termijn geen mogelijkheid voor een traplift), de keuken is relatief klein en zorgt ervoor dat we minder koken dan we zouden willen. Er staat een gigantische pilaar in de woonkamer die mij al stoort sinds ik hier woon en de schuine daken nemen veel ruimte in beslag. (Dit waren trouwens ook alle redenen waarom we geen koper vonden) Maar de plek is ideaal. Onze leefstraat is een aanvulling op ons leven, we wonen op wandelafstand van station, centrum, huisarts en apotheek (in ons geval heel relevant :) ) en de snelweg is 'just around the corner'.

Leefstraat IVB9300

Die negatieve dingen, kunnen we die veranderen? Plannen vormden zich: nieuwe trappen, nieuwe keuken, dak een stukje rechttrekken en de pilaar uit de kamer. Allemaal erg overzichtelijk zou je denken. Helaas, niets is minder waar. We besloten de markt te verkennen. We planden gesprekken met (interieur)architecten, projectverbouwers (van die mensen die alles opnieuw doen en waar je niet bij mag helpen, gaat snel maar kost ook veel :) ), losse aannemers... Uiteindelijk besloten we in zee te gaan met Bart Uvin, een lokale architect die een uitdagend project niet uit de weg gaat. 

Hoeveel verschillende stukken dak tel jij? 

Intussen heeft hij ons huis al regelmatig interessant heeft genoemd. Want dat is het wel. Maar daarover later meer. In mei 2018 is Bart ons huis komen opmeten. Er bestonden geen tekeningen van ons huis dus hij moest van 0 beginnen. Het meest bijblijvende feitje van die dag? We hebben geen enkele rechte muur in ons huis. De benovatie was van start gegaan... toch? Natuurlijk niet, dit is de verbouwing van ons. 

Omdat de trappen vervangen zouden worden en we een stukje dak wilde rechttrekken moest er een ingenieur komen voor een stabiliteitsstudie. En oh boy... die had geen goed nieuws voor ons. We hebben asbestleien. Dat betekent dat elke verbouwing die je doet aan je dak ervoor zorgt dat heel je dak vervangen moet worden. De balken waar onze verdiepingen op liggen zijn 10 cm dik. Vorige bewoners hebben gehakt in de balken voor de elektriciteit. Hierdoor vermindert de draagkracht naar 8 cm. Tevens kwamen we erachter dat er ooit houtworm zat in enkele van de balken. De oplossing volgens onze voorgangers? Behandelen en een plankje er tegen aan. Zodat die houtwormen nog meer eten hebben. Tot slot van rekening bleek dat onze kelder op instorten stond. Die kelder die niet eens gekend was toen O het huis kocht. 

Dit zijn dus 3 stalen I-profielen

De begroting voor onze verbouwing kreeg ineens een 0 extra. En niet op de goede plek. Uiteraard hebben we toen wel nog verder gekeken hoe we ons huis konden verbeteren zonder dat de kosten nog veel hoger werden. Naast de stabiliteitsstudie was er ook nog een energiestudie. Hoewel een aantal verbeterpunten, is ons huis eigenlijk al in een hele goede staat op het gebied van energiezuinigheid én gezien de leeftijd van het huis (ongeveer 1900) zijn er geen bijkomende eisen. Het helpt dat wij enkele jaren geleden de gevel en de ramen hebben laten vernieuwen. Dat vermoeilijkt nu de verbouwing wel maar hé elk voordeel heb zijn nadeel (of was het nu andersom).

Stabiliteit, veiligheid en energie allemaal check. En bovenal de plannen van de architect. September 2019 kregen we te horen dat de bouwvergunning was goed gekeurd. Fantastisch! Er gingen een figuurlijk flesje open. We hadden inmiddels al samen gezeten met verschillende aannemers maar hadden de juiste nog niet gevonden. In het laatste kwartaal van 2019 spraken we met een totaalaannemer (die ons huis enkele maanden onder handen zou nemen). Gezien zijn totaalbedrag lager was dan de lening die we nodig hadden voor de casco zagen wij geen enkel probleem. Wrong. De bankmedewerkster vertelde ons dat we genoeg geld verdienen om een lening te mogen aan gaan. Máár dat er nog een schatter moest komen. Ik weet nog dat ik haar vroeg: 'Hoe vaak is het al gebeurd dat de schatter tegenspreekt wat jij de mensen vertelt?' In al die jaren dat ze daar werkte was dat nog niet gebeurd. *Nog+ zijnde het juiste woord. 29 december 2019, 5 jaar nadat we wettelijk zijn gaan samenwonen, kregen we per mail het schattingsverslag. Het kwam er eigenlijk op neer dat ons huis geen donder waard is. Geen lening dus. Tweede bank, bijna dezelfde schatting en ook geen lening.

En nu? Geen geld is geen aannemer. Geen aannemer is geen goed stabiel huis. Geen stabiel huis is eigenlijk een onbewoonbaar huis. Verkopen? Nee, want er staat zwart op wit dat er gebreken zijn. Dus dat is geen optie. Plat gooien? Nee, dat kost nog meer dan enkel benoveren. Hopen dat de stormen ons dak eraf waaien? Nee, de verzekering vermeldt in de kleine lettertjes (altijd die stomme kleine lettertjes) dat je een goede huisvader moet zijn. Huis in goede staat houden, dat soort zaken. Voor als je het nog niet helemaal door zou hebben gehad, ons huis was/is niet in goede staat. Dus daar zaten we: mét een bouwvergunning, mét een architect maar zonder geld. 

Maar wij zouden ons niet zijn als wij niet zouden zoeken naar oplossingen. Omdat de bank had geadviseerd ergens een klein bedrag op de kop te tikken (lenen binnen familie, een oude sok onder het bed...) hadden we een klein en groot bedrag. Klein gezien het benodigde budget, groot gezien de bedragen die ik ooit dacht te hebben. En we besloten in de zomer van 2020 (eind juli/begin augustus) te beginnen met breken. Gewoon van de een op de andere dag. 

Hal vanaf de voordeur na 1 dag bikkelen

Onze vergunning was bijna een jaar oud, geld zou zich toch niet in onze schoot werpen. De enige mogelijkheid was voorwaarts mars. Al was die mars eerder een slakkengang. Want laten we eerlijk zijn, wij zijn geen mensen die met onze handen werken. We zijn mensen die hersenwerk verrichten. Daarnaast is onze gezondheid niet altijd wat het zou moeten zijn en hebben we omwille van corona in verhouding weinig hulp (gehad). We zijn nu 1 jaar verder en we hebben reeds het een en ander verricht. 

• Vloer begane grond uitgebroken (tegels) 
• Tussenmuur afgebroken (wordt 1 grote ruimte) 
• Kelder 1 gevuld met tegels en stenen van vloer en muur 
• Kelder laten instorten 
• Wc afgebroken 
• gas- en waterleiding laten verleggen 
• rioolpijp kapot gemaakt en weer gemaakt 
• deurgat uitgebroken op de 1e verdieping 
• talloze dozen ingepakt 
• onze relatie in stand gehouden, dat gaat al bij al nog behoorlijk gemakkelijk ondanks het vele thuis- en in huiswerk.
• dakgoot gereinigd (klinkt simpel maar niet bij een dak op 11 meter hoogte zonder raam) 
• plafonds verwijderd op de begane grond 
• begane grond aan het uitgraven tot 40 cm diep.

Op een gegeven moment waren de vroegere hal en de ruimte die al slaapkamer, bureau en 'kot van Max' was zo goed als op het juiste niveau. Toen begonnen we aan de garage. En dat leek in eerste instantie een hels karwei te zijn. 

De eerste indruk wekte de volgende samenstelling: 

• laag aarde 
• laag bakstenen 
• laag aarde 
• laag bakstenen 
• laag aarde

En we gingen er dus vanuit dat het zo verder zou gaan. Echter van het een op het andere moment zaten we in een nieuwe kelder: een kolenkelder. Ook hiervan wisten we uiteraard niet dat hij bestond, in eerste instantie niet hoe groot hij was of hoe diep. De zaterdag zette zich voort en ineens hadden we nóg een kelder gevonden. Vermoedelijk is dat een waterput geweest. Het voordeel was wel dat het ineens veel sneller ging dan we hadden verwacht. De vele stenen die we hebben gevonden in de garage zijn we aan het leggen in de rest van de ruimte. Straatje leggen. Scheelt geld in afvoer van materiaal, scheelt geld in aanvoer van zand. Het voelt daardoor soms wel een beetje of we aan het tetrissen zijn maar hè als je er geen spelletje in ziet. 

En toen? De benedenverdieping nivelleren zodat de aannemer (een andere dan oorspronkelijk in gedachte) beton kon komen gieten en 2 muurtjes zetten. Dat is gedaan. 

De volgende stap was het verwijderen van de 1e verdieping. Zowel de vloer als de balken. Enkel het hout. In de keuken op de 1e verdieping ligt nu gewapend beton en ook dat moet er uit. Maar dat mag de aannemer doen. Ná de bouwvak. De situatie is dus momenteel de volgende: als je binnen stapt in ons huis stap je eerst naar beneden, sta je op een betonnen vloer en kijk je 8 meter naar boven. We hebben 2 trappen maar kunnen niet meer naar boven.  

Wat nu hoor ik enkele van jullie denken? Tenminste ik hoop dat er minstens 1 iemand wakker is gebleven. Ik ga jullie niet vervelen met de plannen. Dit is al een hele boterham. Voor nu geef ik jullie gewoon wat foto's.

Op de foto van linksboven naar rechtsonder:

• Een rotte balk waar een draagmuur op stond: verrassing
• Een afgebroken draagmuur die zou blijven staan totdat bleek dat daar een rotte balk onder stond
• Een gat in de muur, gewoon omdat het kan
• Een muur weg = een heleboel ruimt
• Al dat ijzer ligt klaar om ons huis in te gaan 
• Gewoon een sfeerfoto
• Afgebroken muur en deurgat, de betonnen balk wilde er nog niet uit, maar wilde ook nog niet blijven zitten. Ondersteunen dan maar. Max vond het niets. 
• Nog een beetje afgebroken muur
• Uitgegraven grond met een gas- en waterleiding die helemaal niet in de weg liggen.

Het voordeel is dat ik jullie nu in 1 lap tekst overgoten heb met 1 jaar werken. Het nadeel is dat ik precies dat heb gedaan. Mijn voornemen is om kortere periodes te overlopen. Kortere stukken tekst ;) 

Groetjes Leonieke

Volg mij nu ook op Facebook -  - Instagram