OLE benoveert V - Bank, technieken en 2e verdieping

 

De afgelopen weken kreeg ik veel vragen van mensen die ik regelmatig zie. Wat er eigenlijk nog moet gebeuren in ons huis. Waar we nu eigenlijk staan. En toen realiseerde ik me dat ik eigenlijk al een redelijk lange periode niets meer had gepost. Ik keek daarpm naar de vorige post. 14 oktober. Dat is niet redelijk lang, dat is een half jaar. Dat is beschamend lang geleden. 

Ik heb dus, in overleg met Olivier, iets besloten. In plaats van zo'n ellenlange Leonieke-blogpost. Ga ik een paar kleinere maken. Kwestie van het iets behapbaarder te maken.

In de eerste 2 weekenden van oktober zijn de elektriciteitsleidingen en de waterleidingen op de begane grond gelegd. Dit samen met de zwager/schoonbroer van Olivier. Bedankt Kristof. Olivier zijn vader heeft toen geholpen met de geslepen gaten weer dicht te maken. 

Leidingen technieken begane grond

De week erna hebben Olivier en ik de muur in de woonkamer geïsoleerd met kurkkorrels.

Tijdens mijn vorige post schreef ik dat we opnieuw het proces bij de bank waren gestart. Dat heeft heel veel voeten in de aarde gehad. We kregen te horen dat we een lening hadden, dat we bovenop dat bedrag een renovatielening konden krijgen, een dag later kon dat toch niet, enfin 2 weken lang allemaal ja's en nee's. En toen was ik het kotsbeu. We zijn op een donderdag naar de bank gegaan om iemand te spreken te krijgen. Maar dat ging niet, er waren zieken en bijgevolg een te volle agenda. We moesten de volgende dag terugkomen. 

Laten we zeggen dat rest van het gesprek niet geschikt is om te rapporteren. Daarop hebben we besloten een afspraak te maken bij een ander filiaal van dezelfde bank. Daar werden we volledig anders onthaald. De schaamte die daar was voor hun concullega's was denk ik tot buiten te voelen. We werden warm onthaald, geen vraag was, en is, te veel en wat bleek? Onze hypotheekaanvraag was nooit ingediend. 

Maar de schatter was wel al langs geweest. Dit verslag was echter nergens terug te vinden. 1 mailtje naar de schatter en het was boven water. En het schattingsrapport was eigenlijk een flinke tegenslag. De enige meerwaarde die we inmiddels hadden gecreëerd was de meerwaarde van corona. Door corona zijn alle huizen gestegen in prijs. Zo ook ons huis. Inmiddels hadden wij natuurlijk wel al het een en ander aan werk verricht. Op die manier waren de kosten een beetje gedrukt en ondanks de coronaprijsstijgingen bleek dit voldoende te zijn. 17 december kregen we dus eindelijk het goede nieuws dat de lening werd goedgekeurd. Wat een opluchting was dat zeg. Een crowdfunding opstarten voor een nieuw en stabiel dak blijkt niet nodig. 

Op 21 december hebben we, ikv de lening en het huis, ja gezegd tegen elkaar voor de wet. Een intieme bijeenkomst, last-minute geregeld. 

De aannemer had aangegeven dat de 2e verdieping er eind november wel zou liggen. Maar de maanden volgden en we kregen van buren geen berichtjes dat de aannemer was geweest. Ook van de aannemer zelf hoorden we niets. Ondertussen konden we zelf eigenlijk ook niet echt verder. De batterij was misschien ook een beetje op. Het verlies van Max, al het gedoe met de bank, corona dat ook wel gewoon bleef aanslepen, Olivier die een nieuwe job zocht én VOND! 

Midden januari kregen we nieuws dat de potten en balken gestoken waren. We waren dus weer een stukje verder. 

Eind januari vertrokken we naar ons geliefde Egypte. En hoewel we dat normaal nooit kunnen hebben we nu echt 12 dagen niets gedaan. De wallen hingen bij aankomst op onze knieën en dat was na 3 nachten aanzienlijk beter. Het was nodig, broodnodig. Er zijn mensen die het bewonderenswaardig vinden dat wij al 4 jaar met dit project bezig zijn. Iets meer zelfs. 13 maart 2018 hadden wij ons eerste gesprek met de architect en toen waren we al even met het idee bezig. Al 4 jaar in een verbouwing. Al 4 jaar in een project dat steeds maar erger lijkt te worden. Een project waar geen einddatum op staat en waarvan we heel veel zelf moeten doen. En gedurende die 4 jaar werden wij alleen maar sterker ondanks de moeilijke momenten. We werden sterker ondanks de verschillende meningen. Dus als we het even niet zien zitten hoeven we eigenlijk alleen maar te kijken naar wat er allemaal is gebeurd en naar het feit dat we het nog steeds samen doen en samen zien zitten en we kunnen weer verder. 

Ok ik wijk af, sorry. 

Toen we opgeladen terugkwamen zijn we bijna gelijk naar het huis gaan kijken. Tot onze aangename verrassing lag de betonnen verdieping erin. Dat voelde zo fijn. Het hielp om ons vakantiegevoel nog een stukje langer vast te houden. Dit betekende ook dat de ruwbouwaannemer eigenlijk klaar was en we die dus niet meer nodig hadden. 

Potten, balken en een betonnen vloer

Een mooi moment om deze blogpost af te ronden. De volgende schrijf ik zo snel mogelijk, want de inhoud van deze gaat eigenlijk maar tot midden februari. Maar het lijkt me voor nu even genoeg stof :)