Happy World Mental Health Day!

Vanmorgen 9:47, een berichtje via messenger van mijn man. Happy World Mental Health Day. Met Joy and Sadness van Inside Out. Ik bedank hem ervoor. Het is een beetje dubbel. Happy? Hoe kan ik nu blij zijn met het feit dat ik een Mental Health Day nodig heb? En toen bedacht ik... ik ben niet happy dat ik hem nodig heb. Ik ben happy dat het een dag is waarop ik er zonder schaamte over durf te schrijven. 

Afgelopen zondag waren we op een Disney beurs. We doen dat heel graag. En voor het eerst in zeer lange tijd waren we daar als bezoekers in plaats van standhouders. Dus in plaats van daar te moeten zijn vanaf het begin van de beurs, kwamen we pas halverwege de beurs binnen. En waarom? Omdat het niet goed gaat. Iedereen die zondag aan mij vroeg hoe het ging kreeg tranen. Tranen van mij voor de duidelijkheid. Niet van hen. Ik was op. Om de één of andere reden was ik zondag doodop. 

Alles voelde zwaar en mijn hoofd voelde overgelopen. Olivier zei hierop: je houdt van een zwaartedeken. En dat klopt. Maar dit was een ander zwaar. Dit was een dood gewicht dat ik voelde. En toen was daar iemand die mij letterlijk zei dat ik er slecht uit zag. En dat ze me wel eens ging vertellen wat er aan de hand was. Ook al ging ik haar daardoor haten. 

'Jij hebt een conversiestoornis'. Waarop ik heel droog antwoordde dat ik dat weet. Want ik heb PNEA's. Maar naarmate het gesprek vorderde realiseerde ik me pas hoe ernstig een conversiestoornis is. Wat voor gevolgen dat kan hebben én hoeveel van mijn vermeende epilepsieaanvallen mogelijks conversie zijn ipv epilepsie. Hoe vervelend het is dat nooit iemand mij goed heeft uitgelegd wat een conversiestoornis is en wat er op dat moment eigenlijk gebeurt in je lichaam. 

Ben ik te snel weggegaan bij de therapeut die me daarvoor was aangeraden? En moet ik terug? Groeien en helen is immers ook durven terugkijken en zeggen dat wat je deed misschien niet de beste keuze was. Moet ik een ander pad inslaan? Alleszins, ik moet vooruit. En dat vooruit kan ik niet alleen. Kan ik ook niet alleen met Olivier. Ik moet dat mét professionals. Professionals die weten wat mijn lichaam doet. En hoe ik hiermee om kan gaan. 

Wat de uitkomst ook gaat zijn. Deze mental health day zorgde voor een inzicht. Voor de moed om dit te wereld in te sturen. Want soms zorgt schrijven en praten ervoor dat iets écht wordt. En als iets echt is, dan kun je er niet meer om heen. En dat is echt heel erg shit. 

Mental Health Foundation