Poëzieweek 2016 deel 7

Deze poëzieweek sluit ik af met een laatste persoonlijk gedicht. Het gedicht dat ik ruim 6 jaar geleden voordroeg op de crematie van mijn grootvader. Een gedicht dat al jaren klaarlag. Zodat ik zeker wist dat ik iets zou hebben.

- Leonieke Kalkman (onbekend)

Het laatste blad gevallen

Van de bloem

Van jouw leven.

Zij heeft gebloeid prachtig mooi…

Je leven was als een roos,

Net als het onze

Met mooie zachte blaadjes

En

Af en toe 

Een doorn.

De steel zal blijven 

Evenals

De doornen.

Toch zullen we onthouden en herinneren wie 

Er met de blaadjes 

Van ons is heengegaan.

In onze harten 

Zal je voort blijven leven,

Als een eeuwig bloeiende roos. 

Zullen wij 

Steeds

Maar weer

Proberen

Alle blaadjes 

Bijeen te houden.

Zelf zal ik, bij elk blaadje,

Wat heel misschien toch opnieuw dreigt te vallen,

Extra aan je denken.

In het kader van de Poëzieweek post ik elke dag een gedicht. Meer info vind je hier.