53 voor 30
Nog 53 nachtjes en het is zover. Tram 2 rijdt weg en tram 3 staat voor de deur. Voor de Nederlanders onder mijn lezers: elke keer dat je een nieuw tiental bereikt 'spring' je op een nieuw tram. Nog 53 om een plan te bedenken dat ervoor zorgt dat dit een memorabele verjaardag wordt.
Dat klinkt misschien als genoeg tijd, maar als verjaardagsbeest is dat een hele opgave. Ging jij met Sinterklaas of kerst ook de cadeautjes stiekem voelen? Misschien alvast het plakband 'onzichtbaar' proberen los te maken (zelfs als ze misschien nog in de kast liggen, sorry mama)? En kon je de dag voor je verjaardag nooit slapen van de spanning? Ging je die dag altijd met plezier naar school omdat je de klassen rond mocht met een vriendje of vriendinnetje en een mooie kroon kreeg? En keek je uit naar je verjaardagsfeestje waarop je taart at met vriendjes en vriendinnetjes, Twister speelde en in de speeltuin op de familieschommel ging? Om vervolgens na de frietjes en het thuisbrengen van iedereen op de bank van de auto in slaap te vallen? Die spanning, dat enthousiasme én die vermoeidheid voel ik nog steeds elk jaar. Mijn opa zei mij altijd dat ik het kind in mij moet bewaren. Tot nu toe lukt dat aardig.
Een gevolg van dat 'kind in mij' is dat ik maanden op voorhand dus al aan het stuiteren ben 'want ik ben bijna jarig'. Dat ik al plannen aan het bedenken ben over hoe ik het kan vieren. Met wie, waar, wat we gaan doen. Familie vs vrienden. Groots of klein. Het enige wat in de afgelopen jaren is veranderd, is dat ik niet meer de verpakking van de cadeautjes probeer open te maken. In plaats daarvan ben ik weken van tevoren bezig met lunchpakketten plannen voor een dagje Efteling. Want samenzijn is belangrijker dan cadeautjes. Maar dat samenzijn moest wel perfect verlopen :D Dat is een nadeel van ouder worden. Wat vroeger je moeder deed voor je verjaardagsfeestje deed, moet je nu zelf doen.
Dit jaar wordt anders. 2016 gaat over zelfzorg. Zelfzorg is loslaten. Loslaten is beseffen dat niet alles perfect kan en ook niet moet. Er broeden al wat plannetjes. Want loslaten betekent niet dat ik niet mag plannen. Gelukkig maar. Ik heb er in ieder geval zin in :D
Dat klinkt misschien als genoeg tijd, maar als verjaardagsbeest is dat een hele opgave. Ging jij met Sinterklaas of kerst ook de cadeautjes stiekem voelen? Misschien alvast het plakband 'onzichtbaar' proberen los te maken (zelfs als ze misschien nog in de kast liggen, sorry mama)? En kon je de dag voor je verjaardag nooit slapen van de spanning? Ging je die dag altijd met plezier naar school omdat je de klassen rond mocht met een vriendje of vriendinnetje en een mooie kroon kreeg? En keek je uit naar je verjaardagsfeestje waarop je taart at met vriendjes en vriendinnetjes, Twister speelde en in de speeltuin op de familieschommel ging? Om vervolgens na de frietjes en het thuisbrengen van iedereen op de bank van de auto in slaap te vallen? Die spanning, dat enthousiasme én die vermoeidheid voel ik nog steeds elk jaar. Mijn opa zei mij altijd dat ik het kind in mij moet bewaren. Tot nu toe lukt dat aardig.
Een gevolg van dat 'kind in mij' is dat ik maanden op voorhand dus al aan het stuiteren ben 'want ik ben bijna jarig'. Dat ik al plannen aan het bedenken ben over hoe ik het kan vieren. Met wie, waar, wat we gaan doen. Familie vs vrienden. Groots of klein. Het enige wat in de afgelopen jaren is veranderd, is dat ik niet meer de verpakking van de cadeautjes probeer open te maken. In plaats daarvan ben ik weken van tevoren bezig met lunchpakketten plannen voor een dagje Efteling. Want samenzijn is belangrijker dan cadeautjes. Maar dat samenzijn moest wel perfect verlopen :D Dat is een nadeel van ouder worden. Wat vroeger je moeder deed voor je verjaardagsfeestje deed, moet je nu zelf doen.
Dit jaar wordt anders. 2016 gaat over zelfzorg. Zelfzorg is loslaten. Loslaten is beseffen dat niet alles perfect kan en ook niet moet. Er broeden al wat plannetjes. Want loslaten betekent niet dat ik niet mag plannen. Gelukkig maar. Ik heb er in ieder geval zin in :D
Ook dit is heel herkenbaar!! Loslaten dat alles perfect moet zijn, zo lastig, maar echt nodig! De kracht van de imperfectie.. ook daar kom je er wel mee! :-) Succes met je blog en doe wat goed voelt voor jou! Liefs Marleen
BeantwoordenVerwijderen